مرد رفته گر آرزو داشت برای یكبار هم كه شده موقع شام با تمامی خانواده اش دور سفره كوچكشان باشد و با هم غذا بخورند . او بیشتر وقت ها دیر به خانه میرسید و فرزندانش شامشان را خورده و همگی خوابیده بودند . هر شب از راه نرسیده به حمام كوچكی كه در گوشه حیاط خانه بود میرفت و خستگی و عرق كار طاقت فرسای روزانه را از تن می شست . تنها هم سفره او همسرش بود كه در جواب چون و چرای مرد رفته گر ، خستگی و مدرسه فردای بچه ها و اینجور چیزها را بهانه می كرد و همین بود كه آرزوی او هنوز دست نیافتنی می نمود .

نظرات شما عزیزان:

یونس

ساعت21:43---18 اسفند 1391

[وب سایت]

دیدی که سخت نیست، تنها بدون مــــــــــن ؟!!
دیدی که صبح می شود، شب ها بدون مـــــــــن !! ؟
این نبض زندگی بـی وقفه می زند… !!!!!!!
فرقی نمی کند، با مــــــن یا بدون مــــــن…
دیــــــروز گر چه ســخت، امروز هم گذشت!!!
طوری نمی شود فردا بدون مــــــن ...!!!

تمايول

ساعت21:16---5 اسفند 1391

[وب سایت] - [ایمیل]

سلام مهسا ججججون منتظرم به وبلاگم سر بزن منتظرم
پاسخ:سلام دوست عزيز شرمنده بخدا من هر كاري ميكنم ادرس وبلاگت رو تو گوگل سرچ ميكنم ولي وبلاگت باز نميشه اگه ميشه يه بار ديگه ادرس وبلاگت رو برام بزار

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: